Lako

vidu ankaŭ lakoj (etno en Dagestano)

Lako estas speco de rezina solvaĵo uzata por surkovri kaj glazurbriligi objektojn (vd. emajlo, glazuro, poluro). Lako estas ankaŭ tiu natura gumo, kiu eliĝas el diversaj arboj de Hindujo. Kvankam historie en iuj landoj rekoniĝis aparta profesio de lakisto, oni nuntempe kutime subsumigas la fakon per la profesia termino farbisto, ĉar lako, se ne tute transparenta, estas speco de farbo.

Laŭ Francisko Azorín lako estas Terebinta aŭ alkohola solvaĵo de rezino uzata por gardi objektojn kontraŭ la malsekeco k. fari ilin brilantajn.^[1] Li indikas etimologion el la sanskrita laksha (lako) kaj de tie la araba lak. Kaj li aldonas la terminon laki por kovri per lako.^[2]

1. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 125.
2. ↑ Azorín, samloke.